همفکر عزیزم !
از کلمات بازاری نوشته بودید. پیش از اینها برای شما شرح مفصل راجع به این
موضوع نوشته بودم. گمان نمی‌برم چیزی ناگفته مانده باشد جز اینکه در کجا باید آنها
را به کار برد. اگر به نامه پیش نگاه کنید تقریبن این را می‌یابید. ژانرها را نمی‌شود
با این هوس خراب کرد و ساختمانهای کلاسیک باید به همان زیبایی خود باشند.
ساختمانهای کلاسیک ابدن تاب این دستکاری را ندارند و در واقع مثل شیشه نازک می‌شکنند.
پس ما باید در طرز کار خود که با فرم و بیان و شیوه‌ای خاص شروع می‌شود، برای
هر چیز نکاتی را در نظر بگیریم. هنر این است که چگونه زیبا و خوش‌آیند به کار
ببریم، نه اینکه تنها به کار بریم. برای این کار هنگامی که شعر را برای عوام و
خواص طبقه‌بندی می‌کنیم درمی‌یابیم کدام کلمات به کار شعرهای وزین‌تر می‌خورند و
کدام به کار شعرهایی که از حیث معنی عالی و شاعرانه، چندان وزنی ندارند.
در تئاتر، در نوول، در شعر، در هر کدام و هیچ کدام، کلمات بازاری نشست می‌کنند
و زیبا و جاگیر می‌شوند و بعکس. عمده این است که برای کدام طبقه و با کدام زبان
نوشته شده است. کلمات خیلی بازاری و آرگوئیک برای شیوه بازاری و آرگوئیک است.
با زبان هرکس که حرف می‌زنید کلمات خاص زبان او را به آسانی استعمال کنید. هیچ
وحشت نداشته باشید از "وول زدن" یا "لولو"، اولی مثلن برای شعر
به زبان عامیانه و دومی برای شعر و تئاتر برای بچه‌ها کاملن مناسب و به جا هستند.
یقینن این کار زحمت و هنر استادانه را کم می‌کند، یعنی لازم نیست اینقدر استاد
باشید که چگونه به کار برید. کلمه، خودش در جای خودش افتاده مکانت خاص خود را به
دست آورده است. من راه را پیش پای شما می‌گذارم که چگونه زبان، زیبا و خوش‌آیند می‌شود.
راه خوب به کار بردن همین است و زیاد بر این نمی‌نویسم.
No comments:
Post a Comment