حرفهای همسایه / 105

دوست جوان من!

می‌پرسی زبان، زبان کیست؟ کسی که خلق کلمه با اوست، تلفیق دارد، همانطور عادی کلمات را وزن نمی‌کند و همه‌ی اینها بسته به این است که شاعر، فکر و موضوع داشته باشد.

برای شعرای درجه اول این هست، بدون اینکه خلاق‌المعانی لقب داشته باشند. حافظ و نظامی را فراموش نکنید. بگویید: زبان، زبان حافظ است یا سعدی؟ حافظ، زبان غیب است.

بگویید: نظامی یا فردوسی؟ به شما باز یادآوری می‌کنم: فردوسی در دوره‌های ابتدایی ادبیات ما بود. بحر تقارب او آن بحری است که بعدها نظامی تکمیل کرد. زبان، زبان این آخری است.

زبان این دو نفر، که حافظ و نظامی باشند، زبان دنیاست. زبان دل. زبان معنی. زبان غیب. زبان یک زندگانی و هستی بالاتر.

اگر زبان فقیر ما با این دو نفر از نظری غنی بشود، اگر روزی زبان و ادبیاتی برای ما باشد، اگر روزی ادبیات ما شیوع یافت، آن روز، روزی است که می‌توان گفت به ادبیات واقعی دست یافته‌ایم.

خرداد 1323