عزیزم!
میخواستید بدانید قرن نوزده چه مزیتی داشت. از خلق سمبولیزم گذشته، قرن نوزده پر بود از سرشاریی طبع. هرچند که دورهی ما سمبولیزم هم کاملتر میشود، آن سرشاری و شور حرف دیگریست. مثل اینکه چیزی از بیآبی خشکیده است. هرقدر گلهای پنهان هستند، یک میل نهفته در شاعر هست که در قعر تکوین او حس میشود. هوگو از آنهاییست که کاملن سرشار است و در روسیه پوشکین... چون نمیخواهم باز مثل بزنم به شما توصیه میکنم آثار هوگو را بخوانید. یک درجه پایین بیایید، رئالیست باشید. خواهید دانست دنیا چه خبر است. در جاییکه خبر است اما دل هست که مکنونات آن به مانند سیل سرازیر میشود. در - برف میآمد - سرشاریهایی میبینید که در شعر دیگران کمتر میبینید و صدها مثال دیگر ... میل به حرف زدن، میل به سرودن و زبانآوری مثل اینکه کسی گرم خواندن شده است، حتمن زیبایی دارد. قرن نوزده حایز این رتبه است. والسلام
بهمن 1323
از کتاب "دربارهی هنر و شعر و شاعری" – "نیما یوشیج"
به کوشش "سیروس طاهباز"
چاپ "موسسه انتشارات نگاه"
سال 1385
No comments:
Post a Comment