عزیز من!
به شما گفته بودم شعر قدیم ما سوبژکتیو است، یعنی با باطن و حالات باطنی سروکار دارد. در آن مناظر ظاهری نمونه‌ی فعل و انفعالی‌ست که در باطن گوینده صورت گرفته، نمی‌خواهد چندان متوجه آن چیزهایی باشد که در خارج وجود دارد. بنابراین نه به کار ساختن نمایشنامه می‌خورد و نه به کار اینکه دکلمه شود.
دکلاماسیون و تیاتر، سازنده‌ی ظاهرند. هر دو می‌خواهند زنده با آنچه در بیرون زنده است سروکار بدهند. به این جهت تیاترهایی که از روی شاهنامه یا نظامی و امثال آنها ساخته می‌شود، به نظر من، بسیار کار کودکانه است و باید این کار باشد تا کار آدم بزرگ جانشین آن بشود و تیاتر با طرز کار جدید در ادبیات معنی پیدا کند. از این خلاصه، مفصلی را خودتان دریابید.
5 فروردین 1325
از کتاب "درباره‌‌ی هنر و شعر و شاعری" – "نیما یوشیج"
به کوشش "سیروس طاهباز"
چاپ "موسسه انتشارات نگاه"
سال 1385
No comments:
Post a Comment