همسایه!
خلاصه‌ی نظریه‌ی مرا می‌پرسیدید؟ قافیه زنگِ مطلب است. بسیار دشوار است و چه می‌شود که شاعر کارکشته باشد و بتواند در هر قطعه‌ی خود چند قافیه آورده باشد. این قافیه ممکن است نه در "روی" مثل با کلمه‌ی دیگر باشد، نه در "دخیل"؛ و آزاد باشد.
همچنین وزن نتیجه‌ی یک مصراع و بیت نیست، بلکه چند مصراع و چند بیت باید مشترکن وزن را به وجود بیاورند. این است بر طبق انتظام طبیعی‌ی وزن شعر که در اشعار همسایه معنی دارد. در صورتی‌که برای قدما یک مصراع یا یک بیت دارای وزنی هستند، یعنی برحسب قواعد عروضی یا موزیکی یا هجایی، اما من وزن را بر طبق معنی و مطلب به همین اساس به شعر می‌دهم، نتیجه چند مصراع است و چند بیت؛ ممکن است به اشعار آزاد من رجوع کنید.
No comments:
Post a Comment