همسایه عزیز من !
آنچه وسعت دارد، پوشیده است. برای نظرهای عادی پیچیده، مبهم و گنگ به نظر می‌آید؛
اما نظرهای عادی هم اگر ورزش کنند عوض می‌شوند. شما خودتان را گم نکنید. آن چه
دلکش است و از پی آن می‌گردید در آن وسعت قرار گرفته است.
هنر وصفی جدید از این راه می‌تواند مزیت‌های طرز کارهای کلاسیک را به دست بیاورد.
وصف کردن و با آن وسیع ارتباط داشتن، یک وسیله دارد و آن سمبول‌های شماست. آنچه
عمق دارد با باطن است، باطن شعر شما با خواندن دفعهِ اول، باید بدست نیاید. سعی کنید
در این کار ماهر باشید. آنچه همه فی‌الحال می‌فهمند، آن چیزی‌ست که جمع همه است.
در این صورت چه می‌گوید آنکه عمیق‌تر می‌فهمد. آنکه عمیق‌تر می‌فهمد زود نیافته
است. در این صورت چقدر ابلهانه است که بخواهد زود بفهماند.
سمبول‌ها شعر را عمیق می‌کنند، دامنه می‌دهند، اعتبار می‌دهند، وقار می‌دهند و
خواننده خود را در برابر عظمتی می‌یابد.
هنگامی که می‌بینید باید بکاوید تا بیابید این وسیله‌ای است که برای عوام با
تعقید معنوی یا لفظی مشتبه می‌شود، اما برای من و شما برخلاف این است، تعقید، غیر
از عمق است. هر بیت حافظ، عمق دارد در نظر من و شما نسبت به خود، اما عقده‌ای‌ست
برای عوام. عوام آن را (من باز می‌گویم، چون سابقن گفته‌ام بین دانستن و فهمیدن
فرق است) فقط ممکن است بتوانند بدانند، اما خواص یک مرتبه بالاتر...
سمبول‌ها را خوب مواظبت کنید. هرقدر آنها طبیعی‌تر و متناسب‌تر بوده، عمق شعر
شما طبیعی‌تر و متناسب‌تر خواهد بود. ولی فقط سمبول کاری نمی‌کند، باید آن را
پراخته ساخت. باید فرم و طرح و احساسات شما به آن کمک کند. بدون تردید داخل شوید،
هرچه هست آن است که در هر جا نیست، یعنی در هر جا نمود نمی‌کند.
فروردین 1325
No comments:
Post a Comment