عزیزم !
چقدر در خلوت بمانی؟
برای این کار ترازویی در درست نیست. آنقدر که وقتی از خانه
برای واجبی بیرون میآیی، راه و رسم حرف زدن با مردم فراموشت شده باشد. از دیدار
تو خیال کنند آدم دیوانه و پریشانی میگذرد. اما تو سیمای آنها را روشن ببینی، مثل
اینکه با تو از خودشان حرف میزنند.
وقتی که به این پایه رسیدی بدان که خلوت تو آن شایستگی را
یافته است که بتوانی بفهمی و روی آن چیزها را که به طور عادی و از راه کتاب و به
زبان مردم میفهمیدی و این مسیر میسر نمیشود مگر پس از مدتی و مدتی عمر و کار و
رنج و سردد و گرم چشیدن. این کار مربوط است به تطهیر و تزکیه سرشت آدمی... این است
آن میزان.
پشن. شهریور 1323
No comments:
Post a Comment